Opis

Mapa jest załącznikiem do deklaracji Rady Najwyższej mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych w sprawie tymczasowych granic wschodnich RP z 8 grudnia 1919 roku. Przedstawia przebieg granic już wyznaczonych (zwłaszcza zachodnich i południowych) oraz tych, które powinny zostać ustalone. Dodatkowo prezentuje obszary plebiscytowe. Na uwagę zasługuje wytyczony na mapie przebieg polskiej granicy wschodniej, który zdecydowanie odbiega od ówczesnych polskich postulatów terytorialnych. Jest on bardzo zbliżony do współczesnego przebiegu granicy polskiej, od Karpat, wzdłuż Bugu, po Suwalszczyznę, z tym że w Bieszczadach oraz na Podlasiu, linia graniczna jest wytyczona jeszcze dalej na zachód niż obecna wschodnia granica Polski. Poza terytorium Polski znajduje się m.in. Wileńszczyzna, Grodno, Białowieża wraz z Puszczą Białowieską, Lwów oraz cala Galicja Wschodnia. W lipcu 1920 roku, dyplomacja brytyjska, zaproponowała linię demarkacyjną pomiędzy wojskami polskimi a rosyjskimi, zwaną „linią Curzona”, wzorując ją w głównych zarysach na linii granicznej pierwszy raz wytyczonej na omawianej mapie. Także władze radzieckie w 1945 roku, postulując wytyczenie nowej granicy pomiędzy ZSRR a Polską, skutecznie odwoływały się do przebiegu granicy określonej przez Radę Najwyższą w grudniu 1919 roku i wyznaczonej na tej mapie.