Opis

Mapa opracowana przez Biuro Kartograficzne Delegacji Polskiej na Konferencję Paryską, ma charakter propagandowy, a towarzyszący jej opis sugeruje, iż jest skierowana do jeńców polskich służących w armii niemieckiej, przetrzymywanych przez wojska brytyjskie. Na mapie przedstawiono kilka wersji zachodnich granic Polski. Zarówno przedrozbiorowe, jak i "granice żądane przez Delegację Polską" oraz "granice przyznane Polsce preliminarzem pokoju z 7 maja 1919". Najbardziej na zachód są wysunięte "granice żądane", które obejmują zarówno relatywnie szeroki dostęp do Bałtyku, jak i całą Wielkopolskę, Górny Śląsk i Opolszczyznę oraz Warmię, Powiśle i większość Mazur. Także granice "przyznane 7 maja 1919", choć nie przesunięte tak daleko na zachód (zwłaszcza na Pomorzu), mają przebieg korzystny dla Polski, m.in. z powodu objęcia Opolszczyzny i Górnego Śląska, Powiśla oraz rozległych obszarów Prus Wschodnich. Ostatecznie ustalone traktatem wersalskim oraz wynikami plebiscytów, zachodnie granice Polski, miały przebieg zdecydowanie mniej korzystny dla Polski, zwłaszcza na Śląsku, Pomorzu i w Prusach Wschodnich.