Opis

Na mapie przedstawiono zróżnicowanie językowe mieszkańców Śląska i zasięgi występowania języka niemieckiego, polskiego, czeskiego i wendyjskiego (łużyckiego). Brak jest daty i źródła danych, ale można przypuszczać, że mapa została opracowana na podstawie wyników pruskiego spisu powszechnego z 1910 roku, podczas którego na podstawie odpowiedzi na pytanie o język ojczysty określano strukturę narodowościową danego obszaru. Mapa wykonana w Niemczach na podstawie niemieckich danych statystycznych potwierdza, że na początku XX wieku zdecydowana większość mieszkańców Górnego Śląska, Opolszczyzny (także na lewym brzegu Odry) i szerokiej strefy pogranicza Śląsko-Wielkopolskiego posługiwała się językiem polskim. Na Górnym Śląsku i Opolszczyźnie ludność niemieckojęzyczna tworzyła wówczas wyłącznie izolowane "wyspy osadnicze", ograniczone zazwyczaj tylko do większych miast. Mapa ta potwierdza także całkowitą słuszność wysuwanych przez stronę polską postulatów dotyczących włączenia tych ziem (w tym całego Górnego Śląska i Opolszczyzny) w granice nowo powstałego państwa polskiego, co jak wiadomo nie zostało zrealizowane.