Opis

Na mapie, na tle terytorium Polski przedrozbiorowej z 1772 r., zaznaczono różne warianty przebiegu granic oraz linii demarkacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem różnych propozycji przebiegu wschodnich granic Polski z lat 1918-1920. Zaznaczono m.in.: granice plebiscytowe, linię Rady Ambasadorów z 8 XII 1919 r, i linię lorda Curzona, linię proponowaną przez Romana Dmowskiego z listopada 1918 r. oraz z kwietnia 1919 r. Ponadto została też zaznaczona granica Łotwy, linia umowy polsko-ukraińskiej z IV 1920 r., linia okopów niemieckich z lat 1915-1916, linia marszałka Focha z 18 VII 1919 r., granica litewsko-bolszewicka z 12 VII 1920 r., przedłużenie linii traktatu litewsko-bolszewickiego ku południowi i warianty tej linii. Kolorem czerwonym zaznaczono etniczne obszary polskie (Królestwo Polskie, Galicja, Wielkopolska, część Pomorza, Górny Śląsk), żółtym litewskie (Żmudź, ziemia Kowieńska), a zielonym sporne polsko-litewskie (Wileńszczyzna). W dolnym brzegu mapy znajduje się odręczna notatka: Ryga 12 X 1920 r. E. Maliszewski. Została tam zapewne umieszczona przez autora mapy. 12 X 1920 r. podpisano w Rydze Umowę o preliminaryjnym pokoju i rozejmie między Rzeczpospolitą Polską a Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Rad i Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad. Umowę tę ratyfikował polski Sejm 22 X 1920 r. Zawieszenie broni weszło w życie wcześniej, bo 18 X 1920 r. Pół roku później, 18 III 1921 r. na podstawie ustaleń w Rydze (tzw. traktat ryski) wytyczono wschodnią granicę Polski z bolszewicka Rosją, funkcjonującą do 17 września 1939 r.