Opis

Na mapie obejmującej fragment spornego pogranicza polsko-czechosłowackiego, od Górnego Śląska przez Śląsk Cieszyński, region Czadecki (Górny Trenczyński), Orawę, Tatry po Spisz na wschodzie, przedstawiono strukturę językowo-narodowościową mieszkańców na podstawie wyników spisu powszechnego z 1910 roku. Zostały zaznaczona granice regionów i państw sprzed wojny, sieć rzeczna, linie kolejowe, główne miejscowości. Zasadniczym elementem mapy jest określenie obszarów zamieszkanych przez Polaków (kolor czerwony), Słowaków (kolor jasno zielony), Niemców (kolor biały), Czechów (kolor ciemno zielony), Rusinów (kolor różowy) oraz „pasa mieszanego” (czerwony szraf). Z mapy jednoznacznie wynika, że główne regiony sporne na pograniczu polsko-czechosłowacki po zakończeniu I wojny światowej, czyli Śląsk Cieszyński, region Czadecki (Górny Trenczyński), Orawa oraz północny Spisz, były wówczas zdominowane przez ludność polską, ewentualnie ludność posługującą się dialektami przejściowymi (południowa Orawa, Trenczyński). Najbardziej jaskrawo jest to widoczne na przykładzie Górnego Śląska, Śląska Cieszyńskiego, regionu Czadeckiego oraz północnej Orawy. Z kolei najbardziej skomplikowana sytuacja językowo-etniczna była na Spiszu, na którym występowały liczne „wyspy językowe” (w tym niemieckie) i strefy dialektów przejściowych.