Opis

Mapa nr I ilustrująca memoriał "Polska i Finlandia" z roku 1919. Obejmuje rozległy obszar Europy Środkowo-Wschodniej, od północnej Finlandii, po Morze Czarne. Wyróżniono na niej terytoria zasiedlone przez poszczególne narody – Finów, Estończyków, Łotyszy, Litwinów, Niemców, Polaków, Białorusinów, Ukraińców, Czechów, Słowaków, Węgrów, Rumunów. Pomimo pewnego schematyzmu i uogólnień, zaznaczone obszary generalnie są zgodne z rzeczywistym ówczesnym rozmieszczeniem dominacji liczebnej poszczególnych narodowości. Natomiast na mapie nie uwzględniono, bardzo licznych w tej części Europy, rozproszonych mniejszości narodowych. Zasadniczym elementem mapy jest wyraźnie zaznaczona „zachodnia granica Rosji”, biegnąca od Morza Białego na północy, poprzez Petersburg i okolice Lwowa do Karpat, a następnie wschodnią granicą Rumunii do Morza Czarnego w okolicach Odessy. Zgodnie z przyjętymi przez Autora mapy założeniami, regiony zamieszkane przez Ukraińców i Białorusinów oraz liczną tam mniejszość polską (za wyjątkiem fragmentów z dominacją ludności katolickiej), powinny zostać włączone do Rosji. Rzeczywista zachodnia granica Rosji, ustalona w roku 1921, za wyjątkiem fragmentu w Galicji, nie odbiegała zasadniczo od propozycji przedstawionej na omawianej mapie.

Dodatkowe informacje

Mapę pt. „Finlandia i Polska I” opracował J. Ziabicki w kwietniu 1919 r. Przedstawił na niej granice państwowe przedwojenne i etnograficzne oraz zachodnią granicę Rosji, „zakreśloną na zasadach etnograficznych z przyłączeniem do Polski części katolickich Białorusi i Wschodniej Galicji ze Lwowem”. Mapę tę opracował w opozycji do zasad W. Wilsona, które wg niego sprawdzają się wyłącznie na obszarach jednorodnych narodowościowo. Na obszarach mieszanych narodowościowo wg J. Ziabickiego podstawą nie mogą być jedynie mapy etnograficzne lub plebiscyt, zwłaszcza w przypadku nowych państw ważny jest aspekt gospodarczy przydzielonych im ziem. Komentując mapę pisał o małych narodach oderwanych od Rosji lub sąsiadujących z nią, że „Muszą one na razie na czas potrzeby dla wzmocnienia swojej państwowości i niezależnego bytu gospodarczego ewentualnie dla sfederowania się w odporny kompleks, wymagać odsunięcia granicy rosyjskiej dalej na wschód (…)”. Więcej: Konopska B., 2023, Cartographic sources on Finland in Polish documents prepared for the Paris Peace Conference , „Polish Cartographical Review”, t. 55, nr. 1, s. 141 – 151.